Jak zapewne kojarzycie z praktycznie wszystkich naszych postów, próby stworzenia silnika w pełni w technologii druku 3D spaliły na panewce. Cóż, nie pozostało nam więc nic jak tylko przemyśleć cały koncept naszego silnika. Ostatecznie postawiliśmy na wykorzystaniu aluminiowej rury oraz toczonej dyszy z tego samego materiału.
Aluminium nie jest jednak idealne - ma dość niską temperaturę topnienia (660,3 °C), która jest duuuużo mniejsza od temperatury spalania karmelka (naszego paliwa), która wynosi ok. 1200-1350 °C. Nijak ma się to jednak do temperatury topnienia używanego przez nas wcześniej PET-G, które mięknie już w kilkudziesięciu stopniach Celsjusza. O ile dyszę ciężko będzie uchronić przed ognistym oddechem silnika, tak ścianki planujemy osłonić tekturową rurą. Często korzysta się z takiego rozwiązania w amatorskiej konstrukcji rakiet, i choć może się wydawać, że tektura jest zbyt delikatna na takie temperatury, ma jedną właściwość, która może się przydać: w wysokich temperaturach pokrywa się sadzą, która działa jak osłona termiczna. Cóż, tylko w jeden sposób można przekonać się, czy to zadziała!
Mamy też nową osłonę przed ewentualnymi RUD!
Druk 3D przydał się do stworzenia narożników aluminiowej klatki, która ma za zadanie ochronić otoczenie przed ewentualnymi szrapnelami wynikającymi z nagłego nieplanowanego rozłożenia się silnika. Oczywiście, liczymy że taka sytuacja nie nastąpi, ale w inżynierii rakietowej trzeba być gotowym na każdą ewentualność! A, i tu przechodzimy do jeszcze jednej kwestii, dla której nasz silnik będzie aluminiowy - aluminium, w przeciwieństwie do stali czy PVC, ma w zwyczaju rozrywać się pod dużym ciśnieniem zamiast rozpryskiwać się w malutkie szrapnele. I na tym pozytywnym aspekcie kończę już dzisiejszy post. Trzymajcie się cieplutko!
Comments